Orda bir köy var uzakta...

23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı’nın yaklaştığı bu güzel zamanda biraz içimizi acıtacak, bizi eski zamanlara götürecek, bu yüzyılda hala gerçekten bunlar yaşanıyor mu dedirtecek bir hikâye anlatacağım sizlere. Ve bu hikâye sonucunda ortaya çıkan projemize destek olmanızı el birliğiyle miniklerimize güzel bir 23 Nisan yaşatma hayalimize ortak olmanızı rica edeceğim.

Orda Bir Köy Var Uzakta, Gitmesek de Görmesek de, O Köy Bizim Köyümüzdür… 

Hepimiz bu şarkı ile büyümüş çocuklarız. Bugün burada sizlere çok uzaklardaki bir köyün durumundan bahsetmek istiyorum. Gitmesek de görmesek de bilin istiyorum...

Öyle bir köy düşünün ki; merkeze kilometrelerce uzaklıkta, İran sınırının tam dibinde geçimini hayvancılık ve tarım ile sağlayan bir köy. Yaklaşık 70 hane yaşıyor köyde. Çoğu köyden dışarı hiç çıkmamış 70 hane…

Bu köy öyle bir köy ki, çocukların okuldan sonra tarlalara çalışmaya gittiği, okuldan önce sürü gütmek için kırsala çıktığı bir köy...

Bu köy Ağrı'nın Doğubeyazıt ilçesine bağlı Kızılkaya Köyü.

Bu köy Eskişehir'de değil belki ama… Orada uzaklarda yüreklerimizde, gidip göremediğimiz lakin yardım elini uzatmak istediğimiz bir köy..
2019 yılında Yollarda Sevgi Dağıtanlar Derneği olarak Aralık ayında bu köye Atkı-Bere-Eldiven yardımında bulunduk. Köye ulaşım o kadar zordu ki yollarda asfalt yok. Tamamen taşlık patika yollar yol boyu düşündüğümüz tek şey "Çocukların burada nasıl yaşadıkları "olmuştu. Getirdiğimiz yardım malzemelerini dağıttığımızda çocuklara eldiven giydirmeye çalışmıştık ve çocuklar henüz eldivenin ne olduğunu, ne işe yaradığını dahi bilmiyorlardı. Bunu söyleyen çocuğun eli soğuktan kararmış ve çatlamıştı. Yüreklerimize dokunan bu andan sonra bizlerde çocukların hayal dünyalarına inip mektuplar yazmalarını istedik. 

Bu coğrafyanın çocukları bizlere hayallerini yazdıkları mektuplar verdiler. 

Okul müdürümüzle son yaptığımız konuşma neticesinde okuldaki toplam öğrenci sayısının 100-110 civarında olduğunu öğrendik. Aynı gün içerisinde yaptığımız Sevgi Ekspresi Projesine yetişmemiz gerekiyordu ve vaktimizin kısıtlıydı. Bu nedenle sadece 5. Sınıf ve 8. Sınıf öğrencileri ile bu çalışmayı gerçekleştirebildik.  Toplam 23 öğrencimizin mektupları elimizde. Ama şunu biliyoruz ki diğer öğrencilerin de hepsi aynı durumda…

Özetle mektuplarda yazılanlar;
-Deniz görmek istiyorum.
-Tatlının tadını merak ediyorum.
- Tekerlek üzerinde özgürlük.
-Pastanın tadını merak ediyorum. 
-Bisiklete binmek istiyorum. (Dikkat edin bisikletim olsun değil, binmek istiyorum.)
-Restoran açıp başka insanlara yardım etmek istiyorum.
-Anıtkabir’i görmek istiyorum.
-İstanbul’daki köprünün gerçek olup olmadığını merak ediyorum.
-Bir kere olsun lunaparka gitmek istiyorum.

Gelin hep birlikte 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı’nda kısmen de olsa bu çocukların hayallerini gerçekleştirip onlara çifte bayram yaşatalım.

Coğrafya insanın kaderidir demeden onları kaderlerine terk etmeyelim.. Sizde bir çocuğun hayalini gerçekleştirerek onların hayal arkadaşı olabilir yüreklerinde derin bir iz bırakabilirsiniz. Hayal arkadaşı olmak için @yesimaslantas Instagram hesabından bana ya da @yolsevder hesabından derneğimize ulaşabilirsiniz. Az çok demeyin belki sizin bodrumunuzda unutulmuş kullanılmayan bisiklet ya da paten bu çocuklarımızın hayalini gerçekleştirir. Kitap, oyuncak, kutu oyunu her türlü malzemeye ihtiyaçları var çocuklarımızın.

Unutmayın; Bu dünyadaki en güzel yer bir çocuğun kalbidir. Tüm çocuklarımızın 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramlarını şimdiden kutluyorum. 

Dünyayı sevgi kurtaracak…