Yıllar, yıllar, yıllar önce Belediyeler Birliği'nin düzenlediği, her siyasi partiden kadın belediye başkanları ve kadın meclis üyelerinin katıldığı bir toplantıya katılmıştım.
Halı sahanın siyasetteki önemini ve bazı sorunların “kadın sorunu” olduğunu -tüm kadınların ortak sorunu olduğunu- oradaki bir oturumda fark ettim.
Bir kadın belediye meclis üyesi, erkek meclis üyeleri ve siyasi parti temsilcilerinin birlikte halı saha maçı yaptıklarını ve aslında kararları da orada aldıklarını söyledi.
Bir başkası parti grup toplantılarında görüşülecek konuların esasen sosyal ortamlarda erkekler arasında konuşulup tüketildiğini.
Katip üyelikleri kadınlara veriyorlar. Meclis komisyonlarında yer alıyoruz, fakat imar ve plan bütçe komisyonlarına üye verirken siyasi partiler bir türlü kadınlara sıra gelmiyor, denildi.
Farklı farklı illerden, farklı görüşlerden insanlar benzer şeyler yaşıyordu.
2010 yılıydı sanırım. Bir hayli şey değişti şimdi.
Yine de bir süre önce kurumsal bir şirkette yapılan bir atama ile ilgili yeni müdür, genel müdürün halı saha arkadaşıydı denildiğinde aynı hissi hatırladım.
Bu hissi azaltan şey işte kadın hakları. İster evin içinde, ister toplumsal hayatta, ister meclislerde.
Kararları oluşturan dengenin içerisinde kapladığımız yer kadın hakları.
Seçilme hakkına yasal anlamda sahip olmak yolun sonu değil.
Yasal haklara sahibiz. Gece tek başına karanlık sokaklardan geçerek gideceğiniz yere ulaşmanızı engelleyen bir mevzuat yok mesela.
Fırsatlar kağıt üzerinde hep aynı. Ama teoride aynı olanı pratikte tatbik ederken aynısı olmuyor. Birileri için bir şeyler farklı kalıyor.
Kadınları daha çok düşünmeye, daha çok efor sarf etmeye, daha fazla çalışmaya ve daha çok korkmaya mecbur ediyor bir şeyler.
Onlar daha çok “olmaz” duyuyor.
Hem sözle, hem fiziksel daha kolayca yara alıyor.
Bir şey var. Yaşamı kolaylaştırıyor ya da zorlaştırıyor. Kadının hep daha fazlasını, daha fazlasını, daha fazlasını yapması gerekiyor.
İşe daha zor gelenleri, eve daha zor dönenleri, görünüşü ile değerlendirilenleri, diğeri kadar başarınca dahi o kadar görünemeyenleri daha çok desteklemek gerekiyor.
Hayatı kolaylaştıran şey kadın hakları, paydaları ne kadar eşitleyebiliyorsanız o.
Seçme hakkı kendi kararlarını verdiğin yer. Seçim sandığındaki kabin, adının yazdığı seçmen listesi ile bitmiyor.
Seçme hakkına sahip kadının kararlarını oluşturan süreçteki ses kadın hakları.
Yazılamıyor ve okunamıyor.
Uzun hikayenin madde metinleri değil bir “hissi” var.
O hissin neresinde duruyorsunuz?
Kapınızın önünü süpürdünüz mü?
Yoksa yine hiçbir şey hakkında hiçbir şey yapmadan mı bekliyorsunuz?
Yoksa yine farkında olmadan çimenlere mi basıyorsunuz?
Yoksa yine başkalarından mı bekliyorsunuz?
Yoksa yine en çok “büyük büyük” konuşmayı mı seviyorsunuz.
Halbuki kurallarla, kotalarla, yasalarla olmuyor.
Ancak hepimiz istersek “olacak”