İhtiyar bir kadın otobüse bindi, koltuğuna oturdu. Sonraki durakta genç, hareketli ve bir az asabi bir kadın bindi otobüse ve yaşlı kadının yanına oturdu. Torbaları elinde çok yer kaplıyordu istemeden o ihtiyar kadına çarptı.
Canı yanan ihtiyarın sessiz kaldığını görünce genç bayan; çantalarıyla vurduğunda niçin şikâyet etmediğini sordu.
İhtiyar kadın gülümseyerek cevap verdi:
′′Kaba olmaya ya da ehemmiyetsiz bir şey için münakaşaya, kalp kırmaya değer mi? Çünkü senin yanındaki yolculuğum çok kısa... Bir sonraki durakta zaten ineceğim..."
Bu cevap altın harflerle yazılmayı hak ediyor:
′′Bu kadar ehemmiyetsiz bir şey hakkında tartışmaya lüzum yok, çünkü beraber seyahatimiz çok kısa..."
Herbirimiz, bu dünyadaki zamanımızın ne kadar kısa olduğunu anlamalıyız ki, kavgalarla, yersiz tartışmalarla, kıskançlıklara, başkalarını affetmemekle, memnuniyetsizlik ve devamlı şikâyet etmenin saçma, boş zaman ve enerji kaybı olduğunu anlayalım.
Birisi kalbini mi kırdı? Sakin ol. “Yolculuk çok kısa...” de.
Birisi sana ihanet mi etti, korkuttu mu, aldattı mı ya da aşağıladı mı? Sakin ol. “Özür dilerim...” de. Bir şey kaybetmezsin. Yolculuk çok kısa.
Birisi sebepsiz yere sana hakaret mi etti? Sakin ol. Boşver. Yolculuk çok kısa...
Komşularınız sohbette beğenmediğiniz bir yorum mu yaptı? Sakin ol. Duyma dediklerini. Onu affet. Yolculuk çok kısa.
Birisi bize ne mesele çıkarırsa çıkarsın, beraber seyahatimizin çok kısa olduğunu hatırlayalım.
Kimse bu yolculuğun süresini bilmiyor. Kimse durağının ne zaman geleceğini de bilmiyor. Şu bir hakikat: Birlikte seyahatimiz çok kısa.
Arkadaş ve akrabaların kıymetini bilelim. Hürmetkâr, nazik ve birbirimizi affedelim. Şükredici ve güler yüzlü olalım ve öyle de yaşayalım. Neticede birlikte seyahatimiz çok kısa!
Ümidim odur ki bu dünyada güzel bir yolculuk geçirirsin ve hayallerin hakikat olur, muvaffakıyetin çoğalır ve sana dokunan ve seyahat etmek istediğin kişiyle tamamen dost olur duâ alırsın. Ve bir istasyonda buluştuğunuzda, seni selamlayıp kucaklamaktan mesut ve bahtiyar olur. Tebessüm et ve daima gülümse... Çünkü YOLCULUK ÇOK KISA..!"
Hayata gülümse ve mümkün olduğunca ev, mahalle, semt, yol arkadaşlarına MUHABBET besle; ekmeğini, vaktini, ilmini, huzur ve saadetini paylaş..! Korkma eksilmez, gittikçe artar.
(Alıntıdır)